ای فرزند مقصود از خلقت انسانی که خلاصه موجوداتست نه لهو و لعب و نه خوردن و خفتن است. مقصود از وی ادای وظایف بندگیست و ذل و انکسار و عجز و افتقار و دوام التجا و تضرع بجناب قدس خداوندی جل سلطانه [است].
[کتاب منتخبات مکتوبات امام ربانی مجدد الف ثانی، مکتوب هفتاد و سوم ص ۵۵]